ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΦΩΝΗΣ

«ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ»:Με μια νηφαλιότητα κάθισε και μου έδειξε ένα τέλειαφτιαγμένο κρυστάλλινο ποτήρι.Δεν είχα δει πιο όμορφο σκεύος.Έφερε το ποτήρι στο χείλος του για να πιειΑίμαΕίχε ματώσειΓιατί δεν πρόσεξα ότι ήταν ραγισμένο;Γιατί ήταν ένα πανέμορφο διαυγές αντικείμενο που με φώτιζε...Όχι, λέω ψέματα σε εμένα και σε εσέναΔεν με φώτιζε, με τύφλωνεΚαι έμαθα τόσο οικειοθελώς να ζω τυφλήΌχι λόγω αυτοκαταστροφήςΔοκιμάζονταν οι υπόλοιπες αισθήσεις μουΑνυψώθηκαν οι υπόλοιπες αισθήσεις μουΚαι είναι τόσο άπληστη η στιγμή της δίψαςΤόσο αθώα ιδανική με θανατηφόρες δόσεις αδρεναλίνηςΔεν έχω την δυνατότητα να μετανιώνω, πώς θα μπορούσαάλλωστε με έναν κολλημένο ιό πάνω μου; Πώς;ΦεύγωΜε το ποτήρι αγκαλιά...