Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΗΓΑΣΟΥ

"Η εκκλησία ήταν γεμάτη με...Έλληνες, Υπέροχοι τύποι".Ο ποιητής του έρωτα και του θανάτου, του αηδόνι της Ανδαλουσίας, που χάθηκε από αδελφικό χέρι τον Αύγουστο του 1936.Μέσα από τα τραγούδια του και τα ποιήματά του βγαίνει το βαθύ τραγούδι της Ισπανίας, αλλά και οι ελληνικοί μύθοι, που έπαιξαν ένα μεγάλο ρόλο στο συμβολικό στερέωμα του μεγάλου ποιητή.Δεν παύει όμως να είναι ο "άνθρωπος του κόσμου και αδελφός όλων", από τους οποίους δεν ζητάει τίποτε άλλο παρά μόνο "ένα χέρι, ένα χέρι πληγωμένο", και το χέρι αυτό του το απλώνω, σαν φόρο τιμής για τα 75 χρόνια από τον θάνατό του, με μια νέα ματιά σε γνωστά και άγνωστα ποιήματά του.Ανώφελα τα λόγια για την κληρονομιά του πνεύματος εκείνου που αρνήθηκε να αγνοήσει το "διαφορετικό".Ο Λόρκα, ο ίδιος, συνοψίζει, άλλωστε το μήνυμα όλου του έργου του, με τον γνωστό ποιητικό του λόγο:"...δεν θέλω να σας δώσω μέλι γιατι δεν έχω, αλλά άμμο ή κώνειο ή αλμυρό νερό".