Τουλάχιστον εγώ δεν θα στερήσω τη Μούσααπ τους παροξυσμούς που δικαιούται.Κι όποιος ακούσει, άκουσεκι όποιος στραφεί και φύγει,κακό του κεφαλιού του.Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητήςγνωρίζεται απ τα δόντιαπου χώνουν τα κοπρόσκυλα των λέξεωνστο θρασύ χέρι της εξουσίας.Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής τεκμαίρεταιαπ τα όνειρα που γρούζουν τα κοπρόσκυλατων στίχων στο ηλιόλουστο πλατύ της Ιστορίας.Χώρια ή μαζί, κοπρόσκυλο εδώ ή εκεί, ο ξένος!Τι έχω να χάσω απ τη φωνή,του Λόγου ο μετανάστης;